HOMO SAPIENS
Homo – człowiek 
Sapiens – rozumny, myślący

Pradawny człowieku, zamarłeś od wieków
W czeluściach obskurnych jaskiń
Uruchom sumienie, miałeś czas na myślenie
I prześlij swej mocy blask mi

Coś wydrap krzemieniem i spraw, że się zmienię
Choć trochę, po twoim wydrapie
I jakeś mi dziadek, daj jakąś mi radę
Wszak byłeś ty homo sapiens

Myślący mój dziadzie, miast leżeć w nieładzie
Kamieni i starych czaszek
Myśl o nas, prawnukach, niech twoja nauka
Przyda się w naszym czasie.

Bo o czym ty sapiens i co ty wysapiens
By czcić twoje szczątki jak święte
Rysujesz mamuty, wciąż idziesz na skróty
Miast wciskać współczesny mi ENTER

Ach, prehistodoncie, niechże twe prącie
Tryśnie miliardem sapiens-plemników
I taką sapiens-plemników zgrają zaatakuje sapiens-jajo
Z misją lepszych na Ziemi wyników

Zrodzi mądrych ministrów, senatorów,, artystów
I rozrzuci ich po równo na mapie
A wszyscy, niech skonam, z DNA Platona
Tacy homo, ale więcej sapiens!